طراوت باران

خلوتــــم را باز بویــــیدم به  پای انتظار

خانه ام بی توخراب و این سرای انتظار

می گذارم چشم بر هم تا خــــیالت بشکفد

التــــــهابم می کُشد اینجا فـــضای انتظار

با خیالت خلوتـــــم را نور باران می کنم

اشک می ریزم به پایــت در صفای انتظار

قصد خاموشی کنم ای نو بــــهار جان من

قصد خاموشی  و مرگم را به جای انتظار

حرمت این عشق را یاران غــافل برده اند

عقل و دل را کرده ام اینـــــجا فدای انتظار

زخم این تنها شدن را با تو قسمت کرده ام

مرهم این درد هـــــــــــم اینجا شفای انتظار

یک غزل هم می چکد از چشم خون بار دلم

می نویسم شــــــعر دل در این هوای انتظار

یک به یک با خیل یارانم به تنـــــــهایی شدم

پیش روی چشـــــــــم دل دیدم وفای انتظار

در همه دل مردگیها با تو می گویـم امــــید

این صـــدای گریــه ها را هم صدای انتظار

ر- امید